ΚΟΝΑΚΙ ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚ

Ζωντανά μνημεία της περιόδου της μεγάλης ιδιοκτησίας γης είναι τα κονάκια (κατοικίες των τσιφλικάδων και των επιστατών τους), με τα οποία είναι διάσπαρτη η Θεσσαλική γη. Τα περισσότερα απ’ αυτά χτίστηκαν μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους, όταν τα τσιφλίκια αγοράστηκαν από Έλληνες κεφαλαιούχους ή γαιοκτήμονες.
         Τα κονάκια, που δέσποζαν στην περιοχή του τσιφλικιού, ήταν η κατοικία του ιδιοκτήτη. Γύρω από το κεντρικό κτίριο υπήρχαν πολλά δευτερεύοντα οικήματα, αποθηκευτικοί χώροι κ.λ.π.
         Πολλά απ’ αυτά συντηρήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για να χρησιμοποιηθούν ως σύγχρονες κατοικίες. Άλλες πέρασαν στο δημόσιο και στέγασαν σχολεία ή κοινοτικά γραφεία. Κάποια, όμως, δυστυχώς, παραμένουν μισοερειπωμένα και αν δεν συντηρηθούν άμεσα θα γκρεμιστούν και η απώλεια για τον τόπο θα είναι μεγάλη. 

Ιούνιος 1940. Ε' και ΣΤ' τάξεις

Μαθητές στην είσοδο του σχολείου. 1948

         Το συγκεκριμένο Κονάκι της Φαναριώτικης οικογένειας των Στεφάνοβικ χτίστηκε το 1899 και δεν σώζεται, καθώς κατεδαφίσθηκε όταν κρίθηκε ακατάλληλο μετά τον σεισμό του 1957 και ακολούθως γκρεμίστηκε ενώ θα έπρεπε να συντηρηθεί. Χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει το σχολείο του χωριού έως το 1957. Ξεχώριζε για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και την κομψότητά του. Σήμερα υπάρχει ακριβές ομοίωμα (μακέτα) του σχολείου στο Λαογραφικό Μουσείο, δημιούργημα του ντόπιου καλλιτέχνη Μίμη Αντζούρη που πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο συγκεκριμένο κτίριο. 
         Δίπλα στο Κονάκι σώζεται μέχρι σήμερα, αν και έχει υποστεί πολύ σημαντικές ζημιές, το κτίριο της επιστασίας.